شرده

در این بازی بازیکنان هرچند نفر که باشند، با توپ کوچکی همدیگر را هدف قرار داده می‌زنند. به این نحو که افراد در محل بازی که باید وسعتی داشته باشد، پراکنده می‌شوند و یکی از آنان توپ را می‌گیرد و دیگری را هدف ساخته و توپ را به‌سوی وی پرت می‌کند. اگر آن دیگری توپ را با مشت گرفت، به سمت فرد دیگر پرتش می‌کند تا او را بزند و اگر نتوانست با مشت خود توپ را بگیرد و توپ به او خورد، کسی که او را زده است، بر پشتش سوار می‌شود و بازیکنان نزدیک او می‌روند و او توپ را محکم بر زمین می‌زند و همین‌که اوج گرفت، هر فردی آن را از هوا گرفت، به‌جای فرد اولی سوار می‌شود و به همان طریق توپ می‌زند و اگر توپ را از هوا نگرفتند و بر زمین افتاد یا آن فرد که سواری می‌دهد، آن را از هوا گرفت، فوراً افراد را هدف می‌سازد و هرکدام را زد به همان نحو بر پشتش سوار می‌شود و توپ را برای افراد بر زمین می‌زند و به همین نحو ادامه می‌یابد. (یادی از شوشتر، محمدباقر نیرومند،1384، نشر دانشگاه تهران)